Dwór i park w Cewicach

Dwór ma charakter neoklasycystyczny. Usytuowany jest na wschodnim krańcu wsi. Wejście frontowe znajduje się od północy. Budynek wzniesiony został z cegły na kamiennym cokole. Tynk otrzymał charakterystyczne boniowania, czyli prostokątne podziały pozorujące wykonanie ścian z kamiennych ciętych ciosów. Wejście od północy poprzedzone zostało podmurowanym gankiem. W partii środkowej budynku umieszczono dwuosiowy ryzalit, który pierwotnie znajdował się po obu stronach budynku. Obecnie jest tylko od strony wschodniej. Bryła dworu w Cewicach składa się z trzech części wzdłuż wspólnej osi, biegnącej z północy na południe. Część północna jest dwuosiowa; posiada dwa rzędy okien wzdłuż dłuższej elewacji. Jest to cześć piętrowa o oknach na parterze sklepionych łękiem pełnym, tj. posiadających górną część w kształcie półokręgu. Od północy za podmurowanym gankiem znajduje się korytarz oraz dwubiegowa klatka schodowa prowadząca na piętro. Po jej prawej i lewej stronie znajduje się trakt, czyli rząd pomieszczeń. Na piętrze układ jest analogiczny. Całość przykryta została czterospadowym dachem. Część środkowa dworu jest siedmioosiowa. Okna, podobnie jak w części północnej są półkoliście zamknięte w tynkowanych opaskach. W części wschodniej znajduje się dwuosiowy ryzalit z arkadowymi płyciznami. W jednej z nich umieszczone zostało prostokątne wejście. Ta część dworu, oparta na rzucie litery “L”, wysunięta jest na południe czteroosiowym traktem zachodnim. W trakcie wschodnim, od południa mieści się prostokątne wejście.

zdj. Dwór w Cewicach

W pobliżu dworu znajduje się średniej wielkości park przydworski, powstały przypuszczalnie w pierwszej połowie XVIII wieku.

Park dzieli się na dwie części: leśną – południową i krajobrazową północno-wschodnią. Przy południowym jego skraju stoi dwór. Za dworem rozciąga się obszerna polana obramowana starymi świerkami. Na pobliskim trawniku rosną okazałe choiny kanadyjskie.

zdj. Park w Cewicach

Przy szkole urządzono teren sportowy. Dziedzińcem, od strony drogi z Lęborka, prowadzi droga publiczna. Przy niej, w parku, znajduje się plac rekreacyjny z klombami, ścieżkami i ławeczkami. Na północ od budynku szkoły, u podnóża zadrzewionego stoku przebiega aleja, przy której rosną buki zwyczajne. W pobliżu znajduje się kamienny obelisk upamiętniający miejsce śmierci wejherowskiego prałata ks. Edmunda Roszczynialskiego. W parku za pomnik przyrody uznana jest aleja składająca się z 25 okazów buków zwyczajnych. Ich wiek określany jest na 180 – 220 lat. Ponadto pomnikami przyrody są lipy drobnolistne, rosnące przy szkole wzdłuż ogrodzenia.