Bukowina

Bukowina leży przy drodze wojewódzkiej nr 214, w odległości 16 km od Lęborka na trasie do Kartuz, w obrębie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Na wschód i północ od wsi rozciągają się rozległe Lasy Mirachowskie. Około 1,5 km na wschód od miejscowości znajdują się malowniczo położone jeziora Święte i Kamienieckie.

Nazwa Bukowina, wywodząca się ze świata roślinnego, dała określenie zarówno wsi, jak i przepływającej w pobliżu rzece, stanowiącej prawy dopływ rzeki Łupawy.

Bukowina to stara osada, w której już w 1150 r. istniała parafia kościelna. Najstarsze zachowane dokumenty pochodzą z 1295 r. i dotyczą nadania wsi klasztorowi norbertanek z Żukowa. W późniejszych czasach wieś stanowiła majątek szlachecki. Wielokrotnie zbywana stanowiła własność rodów Zitzewitz, Grella i Pirch. W XVIII wieku majątek nabyli Weiherowie, w rękach których posiadłość pozostawała aż do 1796 r. Wielokrotne zmiany właścicieli nie miały dobrego wpływu na rozwój wsi. Ostatecznie w 1906 r. Bukowina została sprzedana za kwotę 510 000 marek porucznikowi armii weimarskiej Siebenbürgerowi, który w 1918 r. przekazał ją armii, celem prowadzenia na jej terenie adaptacyjnych prac szkoleniowych w zawodzie osadnika. Prace te skierowane były do sierżantów oraz podoficerów armii weimarskiej, zamierzających odejść do cywila.

We wsi znajduje się ufundowany w 1728 r. kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Kościół stoi on na niewielkim wzniesieniu, w otoczeniu starych dębów i buków. Jest to budynek orientowany, o konstrukcji ryglowej. Wieża oraz zachodnia ściana świątyni obłożone zostały okładziną z desek. Zniszczenia, którym uległ kościół podczas II wojny światowej, oraz powojenny remont, w znacznym stopniu zatarły jego pierwotny wystrój. Spośród nielicznych obiektów zabytkowych, które przetrwały do dzisiaj, na uwagę zasługują: znajdujący się w ołtarzu XVIII-wieczny obraz olejny przedstawiający scenę ukrzyżowania Chrystusa, dwa epitafia z 1739 i 1743 roku poświęcone członkom rodziny Weiherów (właścicieli wsi) oraz dwa świeczniki z 1795 roku. Przy świątyni znajdował się niegdyś cmentarz ewangelicki. Został on prawie doszczętnie zniszczony i obecnie znajduje się tam jedynie kilkanaście żeliwnych i betonowych krzyży oraz kamienny obelisk upamiętniający nazwiska mieszkańców poległych podczas I wojny światowej. W 1961 roku kościół w Bukowinie został wpisany do rejestru zabytków.

Jezioro Święte

Około 2 km na południe od Bukowiny znajduje się jeden z charakterystycznych dla krajobrazu Pomorza akwenów lobeliowych – jezioro Święte. Jest ono położone na wysokości 148 m n.p.m., jego powierzchnia wynosi 23,44 ha, a maksymalna głębokość sięga 5 m. Nad otoczonym niemal z każdej strony lasami jeziorem, o przyciągającym uwagę kształcie północno-zachodniej linii brzegowej, nawet w okresie wakacyjnym przebywa stosunkowo niewielka liczba turystów. Działki rekreacyjne i ośrodki wypoczynkowe zlokalizowane są głównie na południowym brzegu akwenu. Ciekawostką jest fakt, że do 1 września 1939 roku przez jezioro przebiegała granica polsko-niemiecka.