Bukowina leży przy drodze wojewódzkiej nr 214 Łeba – Warlubie, w odległości 16km od Lęborka na trasie do Kartuz, w obrębie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Na wschód i północ od wsi rozciągają się rozległe Lasy Mirachowskie. Około 1,5km na wschód od miejscowości znajdują się malowniczo położone jeziora Święte i Kamienieckie.
Nazwa Bukowina, wywodząca się ze świata roślinnego, dała określenie zarówno wsi, jak i przepływającej w pobliżu rzece, stanowiącej prawy dopływ rzeki Łupawy.
We wsi znajduje się ufundowany w 1728 r. kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Kościół stoi on na niewielkim wzniesieniu, w otoczeniu starych dębów i buków. Jest to budynek orientowany, o konstrukcji ryglowej. Wieża oraz zachodnia ściana świątyni obłożone zostały okładziną z desek. Zniszczenia, którym uległ kościół podczas II wojny światowej, oraz powojenny remont, w znacznym stopniu zatarły jego pierwotny wystrój. Spośród nielicznych obiektów zabytkowych, które przetrwały do dzisiaj, na uwagę zasługują: znajdujący się w ołtarzu XVIII-wieczny obraz olejny przedstawiający scenę ukrzyżowania Chrystusa, dwa epitafia z 1739 i 1743 roku poświęcone członkom rodziny Weiherów (właścicieli wsi) oraz dwa świeczniki z 1795 roku. Przy świątyni znajdował się niegdyś cmentarz ewangelicki. Został on prawie doszczętnie zniszczony i obecnie znajduje się tam jedynie kilkanaście żeliwnych i betonowych krzyży oraz kamienny obelisk upamiętniający nazwiska mieszkańców poległych podczas I wojny światowej. W 1961 roku kościół w Bukowinie został wpisany do rejestru zabytków.