Zielony szlak turystyczny PM-164 z Krajobrazów młodoglacjalnych Czarna Dąbrówka-Mikorowo-Lębork-Łeba
Z Czarnej Dąbrówki wędrujemy za znakami w kierunku północnym wzdłuż zabudowań , które kończą się ogrodzeniem. Wychodzimy na tereny leśne. Na tym odcinku biegną trzy szlaki : niebieski , czarny i zielony. Za rzeką szlak niebieski skręca w lewo , a szlak czarny w prawo. Nasz szlak zielony prowadzi prosto drogą leśną wzdłuż jeziora Kozińskiego i Mikorowskiego , obok gospodarstwa agroturystycznego i stadniny „Stajnia Grażyny” do wsi Mikorowo. Z Czarnej Dąbrówki do wsi Mikorowo przeszliśmy 7 kilometrowy odcinek.
Idziemy dalej przez wieś, w lewo odchodzi droga asfaltowa do Żychlina, my natomiast idziemy prosto w kierunku szkoły. Przed szkołą skręcamy w prawo i wychodzimy poza wieś. Po lewej stronie mijamy zarastające jezioro. Drogą piaszczystą kierujemy się do lasu. Na rozwidleniu dróg idziemy w prawo. Przed wejściem w las możemy podziwiać piękne widoki jakie rozciągają się poza nami. Po 2 km wędrówki przez las skręcamy w prawo i dalej idziemy przez 1 km, aby dotrzeć do pierwszych gospodarstw wsi Unieszyniec.
Za budynkiem z czerwonej cegły z kapliczką, skręcamy w prawo. Wychodząc ze wsi Unieszyniec skręcamy w lewo i idziemy wąską asfaltową drogą wśród pól przez 2 km do wsi Unieszyno. Po prawej stronie rozciągają się wspaniałe widoki doliny rzeki Pogorzelica. W czasie letnich wędrówek możemy tu spotkać żurawie oraz wychodzące z lasu jelenie.
Zadrzewioną asfaltową drogą schodzimy do wsi Unieszyno na wprost starego cmentarza zlokalizowanego na wzniesieniu, ogrodzonym wielkimi kamieniami. Tu skręcamy w prawo, po 2 km marszu dochodzimy do wsi Unieszynko. Przechodząc przez wieś mijamy po lewej stronie zabudowania dawnego folwarku z dworem, mostek na rzece Unieszynka oraz sklep. Idąc w kierunku Maszewa Lęborskiego po kilkudziesięciu metrach schodzimy z szosy skręcając skos do lasu. Dalej idziemy szlakiem prowadzącym leśnymi drogami około 3 km do jeziora Brody. Szlak prowadzi nas prawym brzegiem jeziora. Na końcu jeziora po jego wschodniej stronie Nadleśnictwo Cewice urządziło miejsce odpoczynku. Jest kąpielisko, miejsce w którym można rozpalić ognisko, ławki do odpoczynku. Stąd w kierunku północnym dochodzimy do szosy, którą przekraczamy idąc do wsi Krępkowice. W miejscu gdzie kończy się las i zaczynają łąki, po lewej stronie widać aleje drzew prowadzącą do starego cmentarza, położonego tarasowo na zboczach wzniesienia. Na jego szczycie leżą dwie płyty kamienne byłych właścicieli Krapkowic. Wracamy do drogi i docieramy do wsi. Pierwszy budynek po prawej stronie to budynek dawnej szkoły. Dalej mijamy kościół murowany z czerwonej cegły, z 1890 roku i wybudowaną „Zagrodę pod Strzechą”. Na wysokości „Zagrody” skręcamy w lewo-po prawej stronie widać zabudowania dworku, który do 1945 roku był siedzibą hrabiego von Osten, z resztkami parku przy dworskiego i kilkoma okazami starodrzewia z II połowy XIX wieku. Są wśród nich wiązy, jesiony, modrzewie, kasztanowce, klony i świerki. Na wprost znajduje się „Dworek Myśliwski Hermana Goeringa” z lat 20 XX wieku. Mijając „Dworek” opuszczamy Krępkowice idąc na północ do parkingu leśnego, przy którym stoi pomnikowy dąb szypułkowy. Od tego miejsca zaczyna się „Ścieżka edukacyjno – przyrodnicza”, prowadząca szczytem wzniesienia nad źródliskami rzeki Sitnicy do dębu „Świętopełk”, najstarszego drzewa na Pomorzu, którego wiek oceniany jest na około 700 lat.
Od dębu wracamy „Ścieżką” do parkingu, dalej idziemy w kierunku wschodnim aleją starych dębów. Na końcu alei, w młodniku bukowym, z lewej strony drogi leży duży głaz z wykutą datą 1748 rok i krzyżem greckim. Jest to najprawdopodobniej kamień graniczny – tu zbiegały się ziemie trzech właścicieli ziemskich. Od tego miejsca droga zaczyna się wznosić, aż do wysokości około 140 m n.p.m. Ze szczytu wzniesienia rozciąga się wspaniały widok na wsie: Dziechlino i Leśnice. Na szczycie skręcamy w prawo. aby po zejściu w dół po kilkudziesięciu metrach skręcić w lewo na wschód. Droga zaprowadzi nas do wielkiej polany z punktem widokowym oznaczającym wysokość 159 m n.p.m. Na polanie tej około 200 m od punktu wysokościowego, na południowym – wschodzie leży głaz narzutowy zwany „Czerwoną Skałą”. A nasz szlak prowadzi nas dalej drogą leśną biegnącą wąwozem do wsi Małoszyce, dawną drogą dworską. Przed wsią skręcamy w prawo i polną drogą dochodzimy do lasu mijając z lewej strony oczko wodne, a z prawej pozostałości starego cmentarza, Po przejściu kolejnych 500 metrów skręcamy w lewo dochodząc do skrzyżowania z polną drogą. Po lewej strony napotykamy duże pojedyncze drzewo, a z prawej wyrobisko po starej żwirowni. Idąc dalej prosto, około 1,5 km, osiągamy skraj wysoczyzny 103,8 m n.p.m. skąd drogą w dół kierujemy się do Lęborka. Leśna droga kończy się przy cmentarzu Żołnierzy Radzieckich. Mijając wejście na cmentarz z prawej strony, jesteśmy przy Leśniczówce, a idąc dalej prosto, dochodzimy do drogi krajowej nr 6, którą przekraczamy w bezpiecznym i dozwolonym miejscu po pasach dla pieszych. Dalej szlak prowadzi nas pod wiaduktem kolejowym do dworca PKP w Lęborku.
Opuszczamy Lębork kierując się ul. Wolności , Kossaka do Nowej Wsi Lęborskiej \ 3 km\ .
Przed Gminnym Ośrodkiem Kultury skręcamy w lewo, a następnie w prawo, kierując się za szlakiem wychodzimy z Nowej Wsi szosą do Redkowic. Idziemy skrajem pradoliny Łeby. Wchodzimy w las. Szlak wiedzie nas szosą. Po 3 kilometrach jesteśmy we wsi Redkowice. We wsi skręcamy w prawo, po lewej stronie mijamy stawek wiejski, teren rekreacyjny, na obszarze dawnego parku folwarcznego wokół dwóch stawów. Drogą pośród pól dochodzimy do wsi Janowice, szosą wysadzaną starymi lipami. Za pierwszymi budynkami skręcamy w lewo, a następnie za kościołem w prawo. Wychodząc ze wsi kierujemy się drogą prowadzącą nas na północ. Mijamy zabudowania wsi Roszczyce, Krępa Kaszubska i Gęsi. Pomiędzy Rozgórzem a Krępą Kaszubską z lewej strony w oddali widoczna jest pradolina rzeki Łeby. Szlak prowadzi nas do Krępy Kaszubskiej. Około 600 metrów na północ od Krępy znajduje się cmentarz-pomnik ofiar Marszu i Śmierci. Mianem tym określono morderczą ewakuację więźniów obozu koncentracyjnego w Stotthofie, przeprowadzoną przez hitlerowców w lutym 1945 r. Idąc dalej szlakiem \ 1,5 km\ dochodzimy do miejscowości Gęś. W 1347 r. występuje w dokumentach jako nazwa pola. Początkowo była własnością rodu Wejherów, a później Krakowskich i Somnitzów. Z zabytków zachował się dom ryglowy i dworek z II poł. XIX w. Drogą żwirową ze wsi Gęś dochodzimy do szosy w prawo do Lęborka, w lewo do wsi Białogarda. Uwaga! Szczególnie niebezpieczny odcinek drogi – brak pobocza i miejscami i chodnika ! Gęś – Białogarda 1 km. Wchodząc do wsi Białogarda skręcamy przy sklepie szosą w lewo. Za mostkiem schodzimy z szosy Wicko – Lębork w prawo. Po przejściu drogą pośród łąk 2 km dochodzimy do wsi Skarszewo. Skręcamy w prawo i kierujemy się za szlakiem do wsi Wrzeście. Dalej idziemy 500 m pod górę drogą polną. Jesteśmy na rozwidleniu ścieżek. Kierujemy się za znakami prawo-skos. Napotykamy zabudowania osady Zachacie. Leśną drogą dochodzimy ponownie do rozgałęzienia dróg, szlak prowadzi nas w prawo skos . Przekraczamy linię kolejową Łeba-Lębork. Po 300 m rozwidlenie ponowne rozwidlenie dróg. Idziemy prosto na północ leśną drogą. Po wyjściu z lasu wędrujemy drogą polną wysadzaną drzewami. Z lewej widoczne zabudowania gospodarcze. Idąc dalej szlakiem po lewej stronie mijamy cmentarz staroluterański a po prawej ewangelicki z obeliskiem upamiętniającym żołnierzy poległych w I wojnie światowej. Za cmentarzem mijamy leśniczówkę i dochodzimy do drogi asfaltowej, w którą skręcamy w lewo, a następnie na rozwidleniu w prawo na Nowęcin. Tu można zaobserwować kopalną glebę, która świadczy o etapowości tworzenia się wału wydmowego śródlądowego. Po wyjściu z lasu kierujemy się do wsi Nowęcin – około 500m. Na rondzie skręcamy w Aleję św. Jakuba, którą dochodzimy do mostu na kanale Chełst, i tu skręcamy w lewo w ul. 10 Marca, którą dochodzimy do dworca PKP w Łebie. W Łebie przy dworcu PKP i PKS szlak zielony PM-164Z kończy się.
https://www.powiat-lebork.com/files/download/5228/MAPA-str.-1-R.-2019.pdf
